Dziś porozmawiamy sobie na temat tego, jak stawiać granice, czyli takim zjawisku, które nazywa się asertywność.   No właśnie, każdy z nas potrzebuje przestrzeni i takiego poczucia bezpieczeństwa, aby czuć się komfortowo zarówno w relacjach z innymi, jak i we własnym życiu. I jedną z takich rzeczy, która może nam pomóc w budowaniu zdrowych relacji, jest właśnie asertywność, czyli umiejętność wyrażania własnych myśli, własnych uczuć, potrzeb w sposób bezpośredni, szanujący zarówno siebie, jak i innych.   Czyli asertywność to nie jest tylko sztuka mówienia „nie”, tak jak czasami myślimy potocznie, ale taka umiejętność stawiania granic, które chronią nasz dobrostan emocjonalny, psychiczny. Dla wielu nastolatków, zwłaszcza w środowisku pełnym presji rówieśniczej, stawianie granic może się wydawać trudne, ale jest to umiejętność, którą można rozwijać.   To prawda. Niektórzy specjaliści mówią, że asertywność to umiejętność balansowania między uległością a agresją, czyli takim właśnie ekspansywnym stawianiem granic. No jak ten balans znaleźć, żeby jednocześnie bronić swojej granicy, ale nie naruszać w tym momencie granic też innej osoby? Wydaje się, że to jest coś, co może być trudne, ale tak jak słusznie…

Witamy serdecznie w cyklu podcastów „Nie jesteś sam. Pierwsza pomoc psychologiczna”, teraz dla całego miasta wita was dr Ewa Odachowska-Rogalska oraz dr Agnieszka Siedler. Dziś porozmawiamy sobie o przemocy rówieśniczej i cyberbullyingu, czyli tej formie przemocy, która ma miejsce również nie w takim bezpośrednim wymiarze, ale również w jego formach pośrednich. Na początku wyjaśnimy, czym jest w ogóle przemoc jako taka, już bez aspektu czy elementu rówieśniczego. Wiadomo, że przemoc rówieśnicza to przemoc wśród dzieci, wśród rówieśników. Natomiast czym w ogóle jest przemoc? Jak można tego rodzaju zjawisko skategoryzować? To jest sytuacja, w której dziecko bądź nastolatek doświadcza krzywdy, przykrości wskutek działań innych osób, które są celowe. Możemy mieć różne formy przemocy. Na przykład przemoc fizyczną: sytuację, gdy dziecko jest popychane, szarpane, kiedy niszczona jest jego własność, kiedy jest bite, uderzane. Możemy mieć również psychiczną formę przemocy – to będą wszystkie takie zachowania dotyczące wyzwisk, przezywania, ośmieszania drugiej osoby, szantażowania. W przypadku przemocy cechą bardzo charakterystyczną jest pewna nierównowaga sił. Zazwyczaj osoba stosująca przemoc, czyli ta,…