Witamy serdecznie w cyklu podcastów „Nie jesteś sam – pierwsza pomoc psychologiczna teraz dla całego miasta”. Witam Was tradycyjnie doktor Ewa Dochowa-Rogalska oraz doktor Agnieszka Siedler. Dziś porozmawiamy o problemach, które mogą dotyczyć dzieci w obszarze nastroju, w tym depresji. To bardzo ważny temat dotyczący borykających się z depresją uczniów oraz tego, jak nauczyciel może wspierać takie dziecko.  Zacznijmy od tego, dlaczego nauczyciele powinni wiedzieć, czym jest depresja i jak rozpoznać jej oznaki. Zaburzenia depresyjne pojawiają się coraz częściej u dzieci i młodzieży. Jeśli te symptomy depresji rozpoznamy wcześniej, możemy zapobiec eskalacji tych symptomów, zapewnić szybszy dostęp do wsparcia. Nauczyciele spędzają z uczniami wiele godzin dziennie, są w wyjątkowej pozycji, by dostrzec te zmiany w zachowaniu. Takie zmiany, o których mówiłyśmy wcześniej, często są jednymi z najważniejszych sygnałów, które dorosły może dostrzec, obok oczywiście rodziców. Nauczyciele, którzy potrafią zrozumieć i rozpoznać sygnały depresji, mogą przyczynić się do poprawy stanu ucznia, a także zmniejszyć stygmatyzację związaną z problemami zdrowia psychicznego. Mogą kształtować bardziej otwarte, wspierające środowisko, w którym uczniowie czują się bezpiecznie i mogą dzielić…

Witamy ponownie w cyklu podcastów „Nie jesteś sam – pierwsza pomoc psychologiczna teraz dla całego miasta”. Witam Was – doktor Ewa Dochowa Rogalska oraz doktor Agnieszka Siedler. Kontynuujemy temat, który rozpoczęliśmy ostatnio, czyli zachowania autodestruktywne, dziś porozmawiamy sobie już o tej formie, która dotyczy zachowań autodestruktywny bezpośrednich. Czyli takich zachowaniach, w których bezpośrednio robię sobie krzywdę. Będziemy mówić o leczeniu i o próbach suicydalnych oraz o wczesnej interwencji ze strony placówki szkolnej. Na początku wyjaśnimy sobie w ogóle pojęcie autodestruktywności bezpośredniej. Trochę już powiedziałyśmy o tym, że tutaj widać, co się dzieje z dzieckiem, bądź też dziecko próbuje usilnie ukryć to, co się dzieje. A zatem te blizny, które się gdzieś tam pojawiają, które są wynikiem zachowań autodestruktywnych, które wymagają interwencji w zasadzie każdorazowo, a one będą często, dziecko będzie podejmowało próby ukrywania tych aspektów. Ja chciałabym na samym początku, szczególnie właśnie nauczycielom, zwrócić uwagę na bardzo ważną z mojego punktu widzenia rzecz. Otóż sama diagnoza samookaleczeń, która brzmi zgodnie z klasyfikacją diagnostyczną Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego w wersji piątej, czyli diagnoza, której podstawą…

Witamy ponownie w cyklu podcastów „Nie jesteś sam – pierwsza pomoc psychologiczna teraz dla całego miasta”. Witam Was jak zwykle doktor Ewa Dochowa Rogalska oraz doktor Agnieszka Siedler. Dziś porozmawiamy sobie o czymś, co jest bardzo trudnym tematem klinicznie, ale tym bardziej chciałybyśmy, żeby nauczyciele – jako profesjonaliści – poznali tutaj pewne niuanse, które mogą być pomocne w odpowiednim reagowaniu na problemy wynikające z zachowań autodestruktywnych. A zatem bardzo duży blok zachowań dzieci. Może na początek parę słów o tym, czym w ogóle jest autodestruktywność.  Autodestrukcyjność to cała masa różnych zachowań, w których w zasadzie, mówiąc takim dużym uproszczeniem, możemy mówić o tym, że wyrządzamy sobie krzywdę. Teraz możemy to zrobić w sposób bezpośredni bądź pośredni. Jeśli wprowadzimy taki najbardziej intuicyjny, ale też najczęstszy podział zachowań autodestruktywnych, czyli takich, w których człowiek próbuje pośrednio bądź bezpośrednio zrobić sobie krzywdę, to jest to ten podział, który pokazuje na pewne zachowania mające intencję bądź uprawdopodobnienie takiej sytuacji, w której, pomimo tego, że nie chcemy świadomie tej krzywdy sobie wyrządzać, to mimo wszystko nasze ciało na przykład takiej krzywdy doznaje. A więc najprostszy…

Dziecko jako świadek oraz osoba doznająca przemocy Cykl podcastów dla nauczycieli. Odcinek trzeci.   Witamy ponownie w cyklu podcastów „Nie jesteś sam. Pierwsza pomoc psychologiczna teraz dla całego miasta”. Witają Was doktor Odachowska-Rogalska i doktor Agnieszka Siedler. Dziś porozmawiamy o dziecku jako świadku przemocy. Chciałabym, abyśmy poruszyły ewentualne skutki podlegania przemocy przez dzieci. Są to bardzo ważne zagadnienia, zwłaszcza w kontekście zmian w przepisach, które stanowią efekt tzw. ustawy Kamilka – zmian w obszarze prawnym, dotyczących dzieci jako osób, które są świadkami przemocy lub osób, wobec których ta przemoc jest stosowana. Celowo używamy takiej nomenklatury, ponieważ nie mówimy już o „ofiara” i „sprawca”, ale o osobach podlegających przemocy lub stosujących przemoc. Nowe przepisy wprowadzają również pojęcie „świadka przemocy”, czyli osoby małoletniej, która doznaje dużego stresu wynikającego z wychowania w rodzinie przemocowej. Szkoła jest często pierwszym miejscem, w którym dostrzega się, że dziecko przeżywa stres wynikający z podlegania przemocy lub obserwowania przemocy w najbliższym środowisku. Często pokutuje jeszcze myślenie, że „własne brudy pierze się w domu”, przez co dzieci nie mówią o tym, że doświadczają przemocy. W tym odcinku chcielibyśmy szczególnie…

– Witamy państwa w drugim odcinku cyklu „Nie jesteś sam: pierwsza pomoc psychologiczna”, teraz dla całego miasta. W drugim odcinku będziemy rozmawiać o tym, jak nauczyciel może rozwijać umiejętności komunikacyjne uczniów, ale także porozmawiamy o pewnych strategiach rozwiązywania konfliktów w grupie. Pojawią się też informacje o tym, jak dawać dobre, rozwojowe wzory zachowań i postaw. Z całą pewnością będziemy tutaj też mówić o roli empatii, tolerancji w relacjach. Czyli wszystko to, co wiąże się z szeroko pojętą komunikacją społeczną w środowisku szkolnym, czyli jak reagować na konflikt i tak dalej. Wita was dr Odachowska-Rogalska i dr Agnieszka Siedler. Przypominamy, że jesteśmy po to, żeby nauczyć Was radzić sobie z rozwiązywaniem problemów natury psychologicznej w szkole, w domu, ale także samodzielnie, jeśli będziemy mówić już do Was, do dzieci, do młodzieży, do nastolatków. Natomiast, zwracając uwagę na to, że nauczyciel jest na pierwszym planie obserwacji zachowań dziecka, chciałybyśmy poruszyć kilka kwestii, które naszym zdaniem są istotne w kontekście funkcjonowania społecznego w relacjach w szkole.

– Witamy serdecznie w naszym pierwszym spotkaniu w pierwszym spotkaniu z cyklu „Nie jesteś sam”. Pierwsza pomoc psychologiczna teraz dla całego miasta. Rozpoczynamy cyklem dla nauczycieli, gdzie mamy 10 głównych zagadnień, które wybrałyśmy jako takie, które mogą być pomocne, i dziś porozmawiamy sobie o tym jak nauczyciel może rozpoznać, że dziecko, że uczeń potrzebuje wsparcia. Chodzi o wskazanie pewnych niepokojących zachowań, pewnych problemów, które przeżywają dzieci i młodzież, a także nowych zjawisk, które można obserwować w szkołach i oczywiście, jak możemy pomagać w takich sytuacjach.