L20: Nasz miejscowy rzemieślnik

Przeprowadzenie zajęć wymaga wcześniejszego ustalenia ich przebiegu z wybranym rzemieślnikiem (w jego wyborze, poza tradycyjną wyszukiwarką internetową, pomocne będą opracowania, do których linki zamieszczono w części Baza wiedzy dla prowadzącego zajęcia). Przy podejmowaniu decyzji należy wziąć pod uwagę kilka okoliczności:
• chęć rzemieślnika do przeprowadzenia pokazu i jego umiejętności dydaktyczne/komunikacyjne (np. cierpliwość w odpowiadaniu na pytania dzieci, umiejętność opowiadania bez zadanych pytań, odpowiednia ilość wolnego czasu, np. poza sezonem),
• wielkość lokalu rzemieślniczego – nie każdy obiekt pomieści grupę 20-30 osób,
• przepisy sanitarne lub BHP wykluczające obecność na terenie zakładu rzemieślniczego osób nieuprawnionych (np. w zakładzie cukierniczym lub w piekarni).

W czasie pokazu i opowieści dzieci powinny zwrócić uwagę na:
• umiejętności, sprawność i wiedzę rzemieślnika,
• przedmiot działań rzemieślnika, przydatność jego usług w codziennym życiu,
• przykładaną staranność przy wykonywanych czynnościach, ilość czasu, jaką trzeba poświęcić i ostateczny piękny efekt,
• wygląd warsztatu oraz znajdujące się tam narzędzia,
• możliwość zostania rzemieślnikiem (o ile się tego bardzo chce i poświęci się dużo czasu na naukę zawodu), drogę zawodową rzemieślnika, jego dziecięce marzenia, inspiracje i nauki pobierane od mistrzów,
• historię danego rzemiosła.

W trakcie końcowych 10 minut lekcji nauczyciel przygotowuje uczniów do wizyty w pracowni rzemieślniczej. Pokazuje wybrany przedmiot wyprodukowany lub naprawiony przez rzemieślnika. Prosi o opisanie widocznego przedmiotu i zadaje pytania:
• Skąd się biorą przedmioty, które znajdują się w domu uczniów albo które noszą na sobie?
• Jak trafiają do sklepu, kto je wyprodukował oraz jak nazywają się miejsca ich produkcji?

Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na istnienie w Warszawie (poza fabrykami) zakładów rzemieślniczych, w których fachowcy, wykorzystując umiejętności oraz sprawność własnych rąk, również zajmują się zarówno produkcją rzeczy, jak i ich naprawą/serwisowaniem. Razem próbują wskazać, kogo można dołączyć do listy rzemieślników (definicja „rzemiosła” oraz przykładowa lista zawodów rzemieślniczych znajduje się w części Baza wiedzy dla prowadzącego zajęcia).

Nauczyciel informuje, że uczniowie poznają jednego z okolicznych rzemieślników w czasie specjalnego pokazu. Zapowiada, że zadaniem uczestników będzie zapamiętanie przynajmniej trzech szczegółów jego pracy i wyglądu pracowni, które posłużą do przygotowania plakatu reklamującego odwiedzony zakład lub zachęcającego do zostania rzemieślnikiem.

Po przybyciu do pracowni następuje pokaz prowadzony przez rzemieślnika.
Dodatkowym walorem zajęć może być przeznaczenie czasu na zadawanie rzemieślnikowi przez dzieci choćby najprostszych pytań.

Nauczyciel notuje przebieg pokazu, wątki opowieści, wrażenia, nazwy narzędzi, charakterystyczne elementy wyglądu rzemieślnika i jego zakładu. Będą one niezbędne do przeprowadzenia ostatniej – plastycznej – części zajęć.

WPROWADZENIE (10 minut):
W trakcie kolejnych zajęć uczniowie przypominają sobie wizytę w zakładzie rzemieślniczym.
Nauczyciel prosi ich o wymienienie przynajmniej trzech szczegółów pracy rzemieślnika i wyglądu jego pracowni. W miarę potrzeby wypowiedzi uzupełnia o własne spostrzeżenia (korzysta z notatek).

AFISZ REKLAMOWY (30 minut):
Następnie nauczyciel rozdaje uczniom kartki formatu A3 oraz przybory malarskie. Główną częścią zajęć jest stworzenie przez uczniów plakatu zachęcającego do skorzystania z oferty odwiedzonego zakładu rzemieślniczego (lub plakatu zachęcającego do zostania rzemieślnikiem). W zależności od poziomu umiejętności uczniowie wykonują prace graficzne lub graficzno-tekstowe.

WYSTAWA (5 minut):
Gotowe plakaty zostają wywieszone na forum klasy. Najlepsze z nich można podarować rzemieślnikowi z zachętą do zawieszenia ich w pracowni.